ปฐมบทความเป็นมากับการรังสรรค์สถานแห่งมายาศรัทธาในนาม *** มหามายา ภูมายาเทวีสถาน *** ๑สถานแห่งมหามายากับความเป็นมาแห่งมหามายาที่ฉันรวบรวมผลงานทางเทวศิลป์ถวายต่อเทวดาที่ฉันเคารพ มายาเทวีสถานเป็น๑สถานศรัทธารังสรรค์ขึ้นบนแผ่นดินสยามที่ฉันเกิดกำเนิดเกิดขึ้นมาเป็น ๑ศรัทธาไทยพาเพลินจิตในสถานแห่งศรัทธาในมุมต่างๆความคิด ต่างด้วยการกระทำและต่างด้วยวิถีแห่งการบูชาปฏิบัติสรรเสริญต่างต่อเทวดาที่ฉันรักษ์ ในความต่างกับความเป็นฉันสะสมรวบรวมพันธุ์ไม้นานาพันธุ์ที่ใช้ในศาสนว่าด้วยพิธีกรรมบูชาถวายต่อเทวดาเบื้องบนมารวมกันไว้ณ.ศิลาผามายาเทวีสถานแห่งนี้ ...

วันเวลาผ่านเลยมากว่า๓๐ปีกับสิ่งที่เรียกว่าศรัทธากับการเป็นผู้สร้าง ฉันไม่รู้ว่าวันเวลาในวันข้างหน้าจะสิ้นสุดกับความเป็นฉันในภพชาตินี้จะเวียนมาถึงในเพลาใด ฉันจึงตั้งใจรังสรรค์มายาเทวีสถานขึ้นเป็น๑สถานกับมหามายาที่ฉันรักษ์ ฉันรวมรวมพลังศรัทธาในฟ้าเดียวกันร่วมสร้างไว้ให้ศรัทธาชนรุ่นหลังได้ชม ชมพลังแห่งศรัทธาไทยไม่เคยพ่ายต่อชนใดในโลกหล้า จากผืนป่าเบญจพรรณกลายกลับสู่ผืนดินเขียวขจีด้วยแมกไม้มงคลนาม สิ่งก่อสร้างในอารยศิลป์แห่งสยาม มูรติเทวดา รวมไปถึงพุทธปฏิกร สารสัตว์หลายหลากสายพันธุ์ใช้ในศาสนพิธีจากทรัพย์ส่วนตัวที่ปราศจากการร่วมสร้างไม่แฝงการพาณิชย์ใดๆภายใต้พระนามแห่งเทวดาเบื้องบนที่ฉันเคารพ ทุกสิ่งในสถานรวมไปถึงทุกย่างก้าวไปพร้อมๆกันกับความเป็นฉันบนโลกแห่งมายาว่าด้วยศรัทธาที่หยิบจับสัมผัสได้นั้นก็คือคือ *** มหามายา ภูมายาเทวีสถาน *** ... เพลิงในมายา

ปฐมบทความนำพาวลีคำกับความเป็นฉันบนเส้นทางแห่งศรัทธา ๓๐กว่าปีที่ผ่านมาบนเส้นทางแห่งมายาศาสตร์ ฉันไม่เคยแม้แต่จะคิดลวงใครจะด้วยวลีคำพูดหรือจิตคิดลวงความอันใดฉันไม่เคยคิดลวงมิตรรอบข้างที่ก้าวเดินมาสู่เบื้องหน้าฉันในทุกๆเรื่องและทุกๆคน ทุกคำคนรอบข้างเอ่ยคำออกจากปากล้วนแต่นำพามาซึ่งปัญหาคือทุกข์ในใจด้วยกันทั้งสิ้น บ้างก็อยากเป็น บ้างก็ล้วนอยากมี สิ่งที่เห็นผ่านสายตากับความเป็นฉันบนเส้นทางแห่งมายาศาสตร์สอนให้ฉันเห็นและสัมผัสกับความเป็นคนมาไม่น้อย วันเวลาหมุนเวียนผ่านแต่ฉันไม่เคยให้สิ่งที่ผ่านมาในชีวิตเบื้องหน้าฉันผ่านเลยไปอย่างเสียเปล่า ...

ฟ้าสอนฉันให้เพียรสร้างองค์ครูขึ้นบูชา แต่อย่าคิดเสวนาบทความนำพาตนเพื่อสร้างใคร ร้อยพ่อก็พันแม่การเลี้ยงดูของคนเรานั้นต่างการอบรม ต่างถูกสั่งสอนการใช้ชีวิตความเป็นคนที่แตกต่างกัน เอาเวลาที่มีค่าในแต่ละวัน ๒มือหยิบจับปั้นเสริมเติมแต่งองค์ครูในจิตตนในความเป็นมงคลยังบังเกิด อย่าคิดสอนใครและชี้ทางใครให้กระทำตนในวิถีแห่งคนในแต่ละวันที่จิตในใจเขาเหล่านั้นไม่ได้เดินตามเราด้วยความตั้งมั่นเสียเวลาเปล่า พึงหยิบจับสิ่งรอบข้างที่กำเนิดขึ้นจากดินสร้างครูขึ้นบูชาพร้อมปล่อยวางงดสร้างคนให้เป็นคน คือ ฉันที่เป็นฉัน ... เพลิงในมายา